Kaç kişi olmuş?

13 Ağustos 2013 Salı

Bu Yaramazlık Fazla Ağır Geldi Yüreklerimize


Yazamıyorum.. Hissettiklerimi yazamıyorum.. İstediğin fakülteyi bitir… O yetenek yoksa yazamazsın… Aklımdan geçenleri, yüreğimden akanları dökemiyorum.. O yüzden sancım hiç geçmiyor. Yaş yolun yarısına yaklaşırken ilk kez hissettiğim duyguları keşfediyorum… Acıtan duygularmış gizli kalanlar… Acıta acıta yüreğine takılan, çekilen çekilen ama kopamayan bir kanca gibi… Keşke şaka olsa ya da rüyadan uyansam dediklerimden…
Sevdiğim insan azmış… Yürekten sevdiğim insan azmış meğer…
(Yüreğimden geçen hangi duyguyu aktarsam bilemiyorum… Çorbaya döndü her şey… )
Gidince anladım.. 7 senedir yüzünü göremesem de sesini duyamasam da sadece orada olduklarını bilmek yetiyormuş meğer. Sevgi zamanla,  mekanla yok olmuyormuş… O insan ebediyen gidince anlıyorsun bunu sadece ve bir daha göremeyecek olmak çaresizliğin ve acının en deriniymiş…
Aklıma anılar geliyor… Ankara yılları, İlkokul 1. Sınıf. Okul çıkışı sınıf arkadaşıma gitmişim. Adı Funda’ydı. Annemler tam olarak tanımıyorlar sadece anlatırken, Karacıların bloklarında oturduklarını ve apartmanın kapı tokmağının bizimkinden farklı olarak aslan şeklinde olduğundan söz etmişim. Akşam oluyor ortalıklarda yokum. Oyuna dalmışım belli ki… Evde telaş…. Barış abim benden 3 yaş büyük, aslında o da çocuk ama benim abim işte… Beni  bulmak için Karacı bloklarını bir bir gezip aslan tokmaklı aparmanı buluyor. Ve beni de tabi… Öyle değil mi Barış abi? Bir de sen anlatsana….
Cevap yok!
İşte en acısı da bu!
Artık hiçbir şey anlatamayacak, biz anacağız onu hatırladıklarımız kadarıyla. Hafızamızın izin verdikleri kadarıyla…
Otur yazı yaz şimdi. O duymadıktan sonra, o da anlamsız işte!
Yüreğimde kırgın olduğum insanlar var hala. Yokluklarını hiç hissetmediğim… Ve bazen iyi ki de görmüyorum bile dediklerim. Şimdi onu düşünüyorum.. Acaba onları da bu denli seviyor muyum.  Kaybedince anlamak zorunda olmak çok acı.. Azıcık kalksam yerimden , elimi uzatsam belki dokunacağım ama bu kadar güzeller miydi onlar da, hiç hatırlamıyorum….
Hocam paylaşmış bugün:
Kilitli kaldım susma odalarında
Ama ölümü sevemedim (Sedat Umran)

Bazen kuramadığın cümleler gelip buluyor seni, bu muydu anlatmak istediğin der gibi!
Elveda Barış Abi ve Kadir Amcam… Gittiğiniz yer Cennet olsun!
( Bazen gerçekten geç kalıyorsun, geç kaldığının farkında bile olmadan.)
(Murat Barış KAYIRHAN ve Kadir KAYIRHAN  anısına)